پرسش و پاسخ | صفحه 8

بعضی از مورخین و تاریخ نویسان برآنند که حضرت مهدی(عج) عائله دارند و فرزند دارند. یک جاهایی را هم برای رشد فرزندانشان چون جابلقا و جابلسا و امثال آن تعیین نموده اند. اما حق آن است که بگوییم آن حضرت بلاتشبیه، بلاتشبیه مانند مرکز نورند. و نور در هر محیط و مکان باید بتابد. و اگر این نور متعلقاتی، وابستگی هایی داشته باشد، تبعا نور منکشفش به همه جا پرتو افکن نخواهد شد. و زیبا آن است، گفته شود آن حضرت با کیفیت عصمت و ولایت و شکوه و مکرمت ولایت پر است و همه مزایای عینی آن حضرت اتمامش در این نورانیت هاست نه در متعلقات. پس او عاری باید از هر تعلقی باشد تا فیض قدیسش به جهان و جهانیان نورانی تر و پربارتر بشود. این نظری است که بیان شد. اما اگر شما به واقع بخواهید این دید را در حتمش و یقینش پیاده کنید زیباتر آن است که از هر مرجع عالی مقامی که تقلید می کنید جویا شوید، تا نظر قدیس آن مرجع را بیابید.

یکی از مواردی که در مذهب زمانش تعیین نشده، موضوع شب قدر است که بعضی نیمه ماه شعبان، بعضی اول رمضان و بعضی نیمه رمضان و بعضی شبهای قدر رمضان و تعدادی دگر شبها را بیان نموده اند. و این خود امری است که مردم در هر حال با حضرت باری با زبان حال و مقال سخن بگویند. اما نحوه اینکه مثلا شب احیای نوزدهم و بیست و یکم در ایران با فلان ماه مطابقت دارد، در ترکیه با زمانی دگر، این مانند تکلیف عبادت است که آنکه در ترکیه هست در چه زمانی باید عبادت کند، و آنکه در ایران است در چه زمانی. تکلیف ها وابسته به زمانند و مکان هم تبعا مبین زمان خواهد بود. یعنی در فلان کشور ساعت 6 بعد ازظهر مغرب است. در فلان کشور 9 بعد از ظهر مغرب است. چنانیکه اوقات عوض می شوند، تکلیفها هم تابع اوقاتند. یا کشورهایی که با یکدگر تفاوت فاحش در ساعات دارند. مردم هر کشور عبادتشان تابع آن زمان است و آن مکان و عظمت شبهای قدر هم تابع زمان و مکانند.

خیر، استخاره تا تخصص تفسیری از آیات قرآن نداشته باشد مطلوب حاصل نمی شود.

اگر مقلد باشید، حکم است، چنانیکه یک مقلد در عمل عبادی اش مانند نماز و روزه و امثال آن باید مقلد باشد. و اما امور اخلاقی ریشه ایی یعنی تحقیقی باید دریافت گردد یا از طریق عمل عامل باید دریافت گردد. پس به این نتیجه رسیدم که: اخلاق روش عالی انسانی است، این روش را باید با تحقیق یا با عمل دریافت نمود.

به چه دلیل بیان نمودید؟ چه دلیلی دارید که تشریح نشده. • در آغاز سوره بقره «الذین یومنون بالغیب» • در پایان 114سوره قرآن کریم «والعصر ان الانسان لفی خسر» • و دیگر«سبح لله» در آغاز و وسط و پایان قرآن کریم از مولانا حجه ابن الحسن(اروح العالمین له الفداء) تصریحا بیان شده ولی مفسرین با نحوی خاص تفسیر نموده اند. از همه مهمتر اگر قرار برآن می شد که حضرت را حضرت باری به نحوی خاص در متن قرآن معرفی می نمودند که عوام از مردم هم بیابند شهد جستجود در متن قرآن کم بهره می شد. باید گوهر همیشه پوشیده باشد. نه گوهر برملا باشد. شما نمی دانم که هستید، ولی به احتمالی یافته باشید دررهای اعلی قیم را در جلوی چشمان مردم نمی نهند بلکه آنها را در گنجینه هایی قطور و محکم پنهان می سازند تا صاحبش پیدا گردد. ولی در برابر کالایی که بها ندارد یا کم بهاست در برابر مردمک چشم مردم قرار دارد. از هر جهت خیر، بیانتان را ما نمی پذیریم که در قرآن کریم از آن حضرت نامی به میان علنا نیامده باشد. قرائن هست، کنایات هست، استعارات هست،‌ تشبیهات هست و پنهانی گفته ها هم هست. روی همان حکمتی که بیان شد.

هر کس که آیین تشیع و دوازده امامی و 14 معصوم را پذیرا باشد یعنی آیین مذهب جعفری را از روایات ائمه معصومین یا مستقیماً یا غیر مستقیم بهره گیری کرده باشد. چنین کسی عنوان مذهب تشیع دارد.