پرسش و پاسخ | صفحه 15

جواب از اول: آری سوال جالب است، و خیلی ها در این باره بی تفاوت اند. بلی اینکه خانمی در این دوران حداکثر 10، حد توسط 7، حداقل 3 روز یا 3 شب و روز دوره ای را طی می نمایند، اینها حق ندارند به مسئله نماز، اقدام ورزند. ولی در ماه رمضان که روزه را افطار کرده اند، زمان دگر قضای آن را توان انجام دارند. این مسئله مبانی مختلف دارد، بعضی از مبانی اش آن است که تعبدی است، این دستور معصوم است، دستور رسول ا... و دستور شریعت است که اینرا فرموده اند که آری در نماز قضا نیست ولی در روزه قضا هست. و بسیاری از بزرگان علمی و فقهای دین تشیع نظر مبارکشان همین است که این دستور شریعت است و بس و باید به این دستور عمل نمود. ولی خوب برای اینکه بسیاری مثل حضرتعالی، امکان اشکال بر این مطلب دارند و آن این است زن در این دوران اضطراب دارد، یعنی هنگامیکه جریان دم حاصل است او در حالت دگرگونی درونی است و در حالت اضطراب و وسوسه. و آنکه در درونش پر از اضطراب است، او نمی تواند با خدای متعال در ارتباط باشد، او مانند یک بیمار جسم و روان است، چنانیکه خدای نخواسته انسانی در مغما قرار بگیرد، یعنی در بیهوشی، او حق نماز خواندن ندارد و حق قضای آن را هم ندارد. چون فلسفه نماز هیچگاه از انسان سالم، ساقط نمی گردد. یعنی شما و دیگری که می خواهد نماز بخواند، او اگر سالم است، ایستاده، نشد به دیوار تکیه دهد، نشد بنشیند، نشد با ایماء و اشاره، کی؟ مادامیکه روان او آرام باشد و اگر درون آرام نبود، یا حالت مغما در او باشد، حق اینکار را ندارد. پس نوع خانم ها که نباید قضای نماز را به جای آورند، تکلیف از آنها در این چند روز ساقط است، مانند مغما. البته ناگفته نماند، توهین بر زنان نشود، این حالت(جریان دم یا خون) سلامتی او را تنظیم می کند و حالت روحانی او را تثبیت می نماید، از هر جهت این است. به همین جهت، دستورهای دیگری در این دوران داده شده. اما اینکه روزه را باید بعدا بجا بیاورد، او نه، اسقاط تکلیف نمی کند، چون روزه در مدت دوازده ماه وقت اش موثق و وسیع است، با این مطالب به احتمالی، اندکی به شما جواب داده شده باشد. جواب سوال دوم: این مطلبی که شما گفتید، از دید علمی قابل قبول نیست، زیرا صفاتی چون ژنتیک و کروموزوم و موروثی همه و همه به مادر تعلق دارد و جای شرح آن نیست. از این رو تمام سادات را فاطمی نامند نه علوی، یعنی سیدها به فاطمه نسبت داده می شوند. اینکه فرزند را هم اکنون به پدر نسبت می دهند، این امر قراردادی است، نه علمی

ذکر دعا در هر حال لازم است، اوقات خاصی هم برای دعا تعین شده که به کتب ادعیه مراجع گردد. اما ارتباط با آن حضرت، از اینجا حاصل می شود، که در باطن و در ظاهر با شیوه ای خاص از آن حضرت یاری می طلبند. اما ارتباط با آن حضرت، از اینجا حاصل می شود، کسانی در باطن و در ظاهر با شیوه ای خاص از آن حضرت یاری می طلبند. اما آنچه برای شما توصیه می کنیم، این است که از مبانی علمی بیشتر بهره بگیرید.

آری حضرت نوح آنگاه که وفارالتنور را یافت، یعنی همسر نوح نبی درتنور نان می پخت، آنگاه است که آثار قدرت حق نه آثار خشم حق نمودار گردید و باید آثار حق نمودار گردد. و فارالتنور یعنی جوشش آب از درون آتش، این را همسرش به او خبر داد. آنگاه حضرت نوح با این که از پیامبران اولوالعزم است عظمت قدرت حق از شکوه نبوت او قوی تر شد و به لرزش افتاد. چه کند با این صحنه؟ خطاب آمد. (خطابش با چه نحوی بوده بماند). هرآنگاه که به وحشت از نابودی کشتی یا سرنشینانش گردید، این اسامی را با زبان هیلیایی که زبان رسمی نوح بوده است بخواند. «حمد، علی، فاطمه، حسن و حسین» و هرگاه که نوح با آن مقدماتش به لرزه می آمد، یا به وحشت می افتاد، این اسامی را که با همان زبان هیلیایی مفهوم رسول و علی و فاطمه و حسن و حسین و مفاهیم امامان معصوم باشند، قرائت می کرد، کشتی از تلاطم می ماند. تا به کوه جودی رسیدند. کوه جودی در نواحی کربلا و نجف هست. قرار است که سرنیشینان کشتی که طی مقدماتی مذکر و مونث از هر گروه و نوعش بودند، پیاده شوند. به وحشت افتاده بودند چه بکنند و کجا بروند و چگونه زیست کنند؟ خطاب آمد این اسامی را بر زبان همگان برانند، تا هر کس آنچه سهمش هست، دریابد. و همگان با زبان خواندند. چهارپایان به سوی گیاهان، پرندگان به سوی سبزه ها، انسان به سوی وادی ها روان گشتند، تا به سیر زندگی خویش ادامه دهند و اولین سیر بشر به قله کوه جودی بود و در قله کوه برقشی را یافتند و در آن برقش همگان خیره شدند، به نزدیک آن شیء نورانی رفتند، دریافتند بر لوحی نوشته است: «النجاة فی اسماء خمس» با چند زبان، از آن جمله زبان هیلیایی. و حضرت نوح و سرنشینان کشتی دریافتند که به قدرت حضرت اله، نجات این جهان و آن جهان از اسامی خمس است لذا: «قال رسول ا...: انا نقطه النبوه و علی نقطه الولایه» یعنی از ما دو همه عامل به فرمان حق شکل می گیرند، با ارتباط عصمت.

خانم سیده فاطمه حسینی: با سپاس از شما، بله؛ زیبایی های پایان کار با عمل های مقدس اند، به هر عنوان. منتهی عمل مقدس تا چه حد؟ آنکه شما گفتید که کاری عقل می پذیرد، انجام می دهید، آن خوب است ولی شما فضیلت را انتخاب نکردید، فضیلت ها در کمال علمی، تقوای علم است. آگاهیی از علم الوهیت و نبوت و ولایت و انسان سازی است و آنهم جز از مکتب فلسفه و حکمت و عرفان نیست. نتیجتا در کار زیبا فکر زیبا، پایان کار زیبا است ولی عالی نیست. بحث در عالم بودن است، عالی بودن در آنهایی است که گفته شد

جواب این، آن است که تعبدی است. باید بپذیریم فرمان همین است و همین. یعنی فرمان مذهب. ولی بزرگان تعبیراتی دیگر درباره آن فرموده اند. چون انسان زیر پوشش منظومه ها و سیارات قرار دارد از آن جمله عطارد، زحل، مشتری، خورشید، قمر و امثال آن، تحت تأثیر اینها قرار می گیرند و در ایام طواف به او اوج می دهند. ناگفته نماند اینها تعبیر هستند و تعبیرات دیگر هم شده. اما اگر حقیقت اینها را بخواهید، بهتر آن است که از هرمرجع عالی مقامی که تقلید می کنید، این موضوع را از او جویا شوید

خانم طناز رستم "آبادی: انشاءا... موید و موفق باشید. آنچه از سایت استفاده نمودید، گوارا بر شما باد. اما برای سوال و جواب، سایت جای آن نیست. در صورت توفیق، زیباتر آن است، در جلسه ای که شب های ماه مبارک رمضان برگزار خواهد شد، حضور بیابید. بعدا تعین خواهیم نمود که با کدام یک از صحابه درسی به سوال و جواب در این مقوله بپردازید.