سوالات خود را بپرسید
سایت اینترنتی فیلسوف متاله استاد سید علی موسوی پاسخگوی پرسشهای فلسفی، حکمی و عرفانی شما می باشد.
توجه: در مورد سوالهای احکام، جهت اطلاع از آخرین استفتائات با دفتر مرجع تقلید خود در تماس باشید.
با سلام. برای پاسخ به این سوال ابتدا ببینیم واژة انقلاب به چه معنی است. انقلاب یعنی دگرگونی و تحول؛ این تحول گاهی موجب تغییر عارضه ها و صفات می شود؛ مثلاً جامه ای سیاه است رنگ می بازد یا انسانی که بدرفتار است بر اثر عواملی متحول و آرام می شود. معروف است ابوحفص حداد که آهنگری غرق در تعینات زندگی و ثروت بود. روزی بر اثر شنیدن آیه «الم یأن للذین أن تخشع قلوبهم لذکر الله...»(سوره مبارکه حدید(57)/16) یعنی «آیا نرسیده است زمانی که دل ها برای او نرم شود؟» در لحظه منقلب شد و نه تنها جانش منقلب شد و خاضع در درگاه الهی بلکه جسمش نیز آنچنان تحت تأثیر این جوشش عشق درونی قرار گرفته بود که معروف است آهن گداخته را بی انبر از آتش برمی داشت. حال پرسش ما و شما این است که آیا داغی انبر با پوست و گوشت انسان سازگار است؟ خیر، از نظر عقلی سازگار نیست اما گاهی حقایقی است که برای هر کسی قابل درک نیست. مثالی زیباتر فضه خادمه، که او یک پادشاه زاده بود، طی مقدماتی، که که شنیدنی است است، خدمتگزار عصمت الکبری فاطمه الزهرا(س) شد و در اثر مجالست با حضرت زهرا(س) و فیض گرفتن از نفس قدسی ایشان اندک اندک به درجات عالی رسید؛ به طوری که نقل شده ۲۰ سال هر سخنی که می گفت جز از آیات قرآن کریم نبود. حال، بسته به شرایط، این تحول گاهی دفعی است و گاهی تدریجی و اندک اندک. اما آنچه اهمیت دارد این است که اگر این تغییرها از روی احساس باشد، زودگذر است اما اگر در حضور یک استاد حکیم با طی مراحل علمی و فلسفی و عرفانی، اندک اندک عیوب او برطرف شود تکامل و تحولی دائمی برای او خواهد بود. پس اینکه پرسیدید آیا انقلاب درونی تأثیر خارجی هم دارد پاسخ ما به شما این است که اگر تحول او واقعی باشد یقیناً جاذبه و شکوهی معنوی خواهد یافت که بروز خارجی هم دارد.
موفق باشید.
برگرفته از سری رسائل فلسفی و تفسیری فیلسوف متأله علامه سید علی موسوی از جمله رسائل امور ذهنی و شرح و تحقیق در سوره مبارکه آل عمران
با سلام و با عرض پوزش از تاخیر در پاسخ به پرسش شما
اول اول تاکید می کنیم که آنچه مسلم است بی غمی انسان در برابر غم های دیگران بالاترین درد است. اگر انسان بداند انسانی در غم است و خودش را به خواب عمیق فرو ببرد این بالاترین درد و بدبختی جامعه بشریت است.
ولی در کنار این حقیقت این را هم بدانید که تا درون کوزه آبی گوارا نباشد نمی تواند کسی را سیراب کند. یک انسان هم تا خودش به کمال نرسد و چشمه های جوشان حقیقت درونش روان نشوند خودش هم در زندگی سرگردان است و مانند انسانی که در جاده ای تاریک جلو می رود نمی تواند قدم هایش را محکم بردارد. در این طور مواقع بهتر آن است در حد توان خود به دیگران کمک کنیم اما بپذیریم نمی توانیم دنیا را هموار کنیم پس بهتر آن است با جدیت پی خودسازی برویم و بگذاریم دردهای اجتماع را آن هایی که میتوانند برای درمانش بروند. بهتر آن است در مکتبی که نشات گرفته از مکتب وحی باشد، یعنی حقیقت توحید، قرآن، نبوت، ولایت و عصمت را به ما بفهماند، زانو بزنیم تا انشاءالله در آینده ای نه چندان دور از دست و زبان و قدممان خیر برای اجتماع بروز کند. البته این به معنای سمپولیسمی و گوشه گیری نیست. مانند کسانی که با هیچ چیز کار ندارند و میروند در زاویة یک اطاق کز میکنند. بلکه مصداق فرمایش امام جعفر صادق(ع) است که میفرمایند: «کونوا معهم و لاتکونوا لهم» شما با مردم باشید اما از آن ها نباشید. یعنی شما به اجتماع بروید و کارهای اجتماعی را انجام بدهید ولی از آن ها نباشید. یعنی اگر آن ها ظالم، جابر یا دروغ گویند و... با آن ها میتوانید سلام علیک کنید ولی عملا آن ها را قبول نداشته باشید. این خیلی با سمپولیسمی فاصله دارد. آری، پس از طی مراحلی وقتی انشاءالله نفس زکیه شما قوی شد، می توانید اجتماع را منقلب کنید؛ اما اگر نفس زکیه ضعیف بود مغلوب اجتماع میشوید. موفق باشید.
برگرفته از رساله های مقامات و منازل انسان و معجزه _ اثر فیلسوف متاله استاد علامه سید علی موسوی
با سلام
متن ارسالی شما خدمت معظم له قرائت گردید.
موفق باشید.
با سلام
متن ارسالی شما خدمت معظم له قرائت گردید.
موفق باشید.
سایت اینترنتی فیلسوف متاله استاد سید علی موسوی پاسخگوی پرسشهای فلسفی، حکمی و عرفانی شما می باشد.
توجه: در مورد سوالهای احکام، جهت اطلاع از آخرین استفتائات با دفتر مرجع تقلید خود در تماس باشید.