پرسش و پاسخ | صفحه 2

با عرض سلام خدمت شما حضرت استاد.
در لابلای مطالب پر از عظمت کتاب نفس قدسی الهی، به حکایت حضرت ملاصدرا(اعلی ا...مقامه) و شاعری بنام متنبی، که انقلابی خاصه در حضرت صدرا ایجاد نمود برخوردم؛ و این جمله که اوج سپاسگزاری حضرت ملاصدرا (اعلی...مقامه) از استادیست که موجبات حیات معنوی ایشان را فراهم نمودند را دیدم که در لحظه لقاءاللهی اشان اینگونه بیان فرمودند:
ای معبود کمالم، میدانی با این شعرت چه غوغایی به من حوالت دادی؟!
چه قدرشناسانه، هم به زبان و هم در عمل خاک مزار ایشان را توتیای چشم نمود و نام و یادش را با خلق اثراتی انسان ساز، زنده نگاهداشت؛ آن هم فقط و فقط به جهت شعری که ایشان را متنبه نمود و وای بحال من و ما نوعی که در مقابل نابیت مطالب شما که چینش آنها در کنار هم بگونه ایست که از ساخت مبتدی آغاز و به تربیت متبحرین در امر اتمام می یابد، چه پاسخی بیابیم که در خور باشد!!!
حضرت استاد همانطور که همیشه می فرمایید وقتی دلی آماده باشد؛ و دم گرم و پتک بیانات عرفانی استاد، بر سندان قابلیت او فرود آید، نتیجه اش انقلابی گسترده و فراگیرست که او را در بر می گیرد و بشرط استمرار و مداومت و طی مراتب و منازل به آنچه سهمش هست میرسد. بحمدالله صحابه درسی شما در بطن این فیض و عنایت قرار گرفته اند و امید است در این ماه مبارک رمضان که میتواند ماه مقیاسی باشد که بفهمیم ازسال قبل تا امسال بگونه ای بودیم که بواسطه تاثیرنفَسِ حق حضرت شما، تغییراتی داشته باشیم یانه، سپاسی فوق هرسپاس به محضر شما داشته باشیم چرا که نهایت بی انصافیست اگر داشته های قبلی مان را داشته فرض کنیم زیرا واقعا آنچه از خیر دنیا وآخرت نصیمان گشته در لابلای درسهای الهی شما که نقل سینه به سینه است و برخاسته از اندیشه ایست که متوجه به حق بوده و به صورت نوای جان شما در مطالب ناب شما تجسم یافته و جان فلسفه و حکمت و عرفان را نمودار ساخته و موجبات هدایت انسانهایی را فراهم کرده که طالب و جویای حقند. حضرت استاد ممنونم بینهایت ممنونم که صحابه درسی و دانش آموخته های لجنه درسی پر برکتتان را از برکات خاصه حکمت متعالیه بهره مند فرمودید. امید که با پیاده کردن دروس جاندار و زنده شما در زندگی و همچنین با گرفتن گوشه کاری از کارهای کلاس، ممنونمان از زبان به عمل ارتقاء یابد. ممنون و ممنون و ممنون...

با عرض سلام به محضر حضرت استاد

خدا را بینهایت شکر که این توفیق نصیب شد تا عهدی را درک کنیم که حضرت استاد در آن به سیر فلسفه و حکمت و عرفان پرداخته و طالبین این وادی را شربی مدام از چشمه سار توحید و نبوت و ولایت و عصمت نصیب فرموده و مفتقران این وادی را از زلال علم فلسفه و آگاهی به گنجینه های الهی سیراب نموده و جایگاه واقعی و رفیعی که لایق اوست را به او نشان داده و میدهید و خواهید داد.

حضرت استاد مثل روز روشن است که نحوه آموزش و نظم شما فرا زمینی است و فقط و فقط خاصه یک استاد نحریر و فرزانه است.

حضرت استاد دلمان خوش است که در حد درک مان، با زبانی الکن و گفتاری ناقص، نه فقط این روز را بلکه توفیقات فوق العاده شما را در انجام رسالت نابتان تبریک عرض کنیم و بگوییم که از شما ممنونیم.بینهایت ممنونیم.

خدایا سپاسگزاریم، شاکریم و ممنونیم که سینه ما را، تیررس آماج این درر غلتان قرار دادید آن هم در زمانی که از عهد حضرات معصومین بظاهر و باطن دور بوده و باور نداشتیم ما را در حریم و مهبط علمی و الهی که متبرک به وجود نگینی گرانبها از سلاله شریف آن بزرگوارن است قرار بدهی. در این لجنه درسی، هر روز که می¬گذرد بارش و فیضان و جلوه و نورانیت و نوآوری های این کلام الهی که مبدا و منشا آن طبق فرمایش حضرت استاد، نبوت و ولایت و عصمت است بیشتر و بیشتر شده و تحیری فزونتر را حاصل می نماید. چرا که از جهتی عجز و ناتوانی و از جهتی عزتمندی این مخلوق اعجاز آمیزِ حضرت باریتعالی، یعنی حضرت انسان و رسالتی که او را از قرب به بعد هبوط داده، بیشتر نمایان می گردد.
حضرت استاد، همان گونه که علم اجمالی را کسی می¬فهمد که فوق بر مجمل و مجمل منه باشد، ارزش و حق زحمات شما و سپاس از دروس و بیانات و تبیین و تفسیر و تحقیق و روشنگری های ناب و زحمات بی دریغ حضرت شما را، کسی می¬فهمد و می¬تواند بجا بیاورد که بفرموده حضرت شما 30 سال تلمذ خاضعانه ، با دیدی خیر و درک و حدسی عالی، به اوج علمی رسیده باشد که امید است تک تک صحابه درسی شما با عنایت فوق العاده شما، این روز را تجربه کنند الهی سلامت باشید و امیدواریم این ممنون دست و پا شکسته را از ما بپزیرید ان شاءالله

با سلام خدمت آقای سید علی موسوی استاد فلسفه، حکمت و عرفان
می دانم که اکنون باید از شما سوالات علمی بپرسم ولی آنچه ذهن مرا به خود درگیر کرده است چیز دیگری است که استدعا دارم پاسخ بدهید.
استاد محترم چرا هر چقدر در هر اجتماعی که می روی دلسوزتر باشی برای آن فضا بی اهمیت تری!
و می بینی برای فردی که بیشتر مواظب خود و زندگی خودش است حتی در محیط کار حواسش به ایده آلها و چیدمان زندگی شخصی اش است که زیادی کم نشود، او را بیشتر از تو در کارها و امور می خوانند در حالی که تو هم آن قدر جنم داری که آن کار را انجام بدهی؟
مگر نه این است که باید وقتی وارد هر محیطی می شوی فضای خارج را پشت در بنهی و وارد شوی، زن و فرزند و آینده و ...
انگار فقط به آن محیط کاری و خواسته های آن تعلق داری حداقل تا پایان ساعت کاری که در آن فضا هستی.....
چرا کسانی که خودخواه ترند و خودپسندتر، کمتر برای کارهای محیط کار دلسوزی می کنند، چه حیف و میل ها که از هزینه ها و ابزارهای آن محل می کنند، ولی ...بله می دانم عالم محضر حق است ولی من در آن اجتماع کوچک مشغول کار هستم... به گونه ای خانه اول من، فکر اول من در زمانی حدود 9 ساعت از روز آنجا طی می شود
حتی بزرگی که در آن محیط کاری است هنگام انتخاب تو که داری این همه مراقبت و مواظبت می کنی را به راحتی کنار می گذارد و موقع اسم دادنها که می شود دیگری را می گزیند.
مدتی به مسئول بخش اعتراض کردم...
اولش گفت تو خیلی متوقع هستی ... واقعا چه توقعی؟
ولی آخرین بار گفت دلسوزانه بهت بگم .... سرتو بنداز پایین و آسته برو آسته بیا که همین را هم از دست می دهی.... هی حق حق نکن و زیادی هارت و پورت کنی این یه لقمه نان را هم از دست می دهی!
و الان من خفه شده ای هستم که با چشمان باز می بینم پاچه خواری، لبخند زدن به رئیس داشته باش ولی زیر کار قضیه هر چه هستی و هر که هستی...
واقعا چرا؟

سلام به استاد بزرگوار
استاد محترم یکی از اساتیدمان در دانشگاه می گفت باید ریلکسیش و آرامش داشته باشید تا بتوانید موفق شوید.
در این زندگی پرتلاطم که هردم از این باغ بری می رسد تازه تر از تازه تری می رسد
چطور می توان آرامش داشت ... حتی لحظاتی از روز به نماز و تفکر می پردازم ولی با اقتصاد فلج کننده امروز کارم به جایی نمی رسد
گاهی روزها خود را به بی خیالی می زنم ولی ...
دوست هم ندارم الکی بگم .... خدا بزرگه... بی خیال باش ... درست میشه
یعنی واقعا با داشتن سه فرزند و همسری که مستبدانه می گوید خودت از حقوق خودت خرید های خانه و خواسته های بچه ها را برآورده کن و فقط زحمت می کشد پول قبوض را می دهد... بحث مالی که شما خود نیز به آن واقف هستید...
آرامش ... اضطراب اجازه نمی دهد... درس می خوانم ... ورزش می کنم .... گاهی نیمه شبها دست به استغاثه بلند می کنم که من عاشق ادامه تحصیل و کسب علم و معرفت هستم خدایا .... حکمت تو چرا اجازه نمی دهد من روی خوش زندگی را ببینم ... می گن بعد از مرگ ... فکر نمی کنم خدا ما را به این دنیا آورده باشد که حالا سختی بکش ... اون دنیا جبران می کنم.... نه اللهُ بصیرٌ علیم...
خلاصه گیجم ... فکر نکنید دنبال چشم و هم چشمی و زندگی تاپ و فوق العاده هستم نه این درآمدها و خرجها و آنگونه که در خانه پدرم که اهل علم و کتاب و معرفت بود به ما یاد دادند... بهترین دوست تو بعد از خدا و ائمه کتاب است و مطالعه.... ولی روزگار ...
لطفا شما که سیمای نورانیتان که در عکس مشهود است سخن ها دارد با دلها بفرمایید که "آرامش در این زندگی پرتلاطم کی نصیب ما نیز خواهد شد؟"
می دانم که خدا عادل است و همه ما سهمی از این آرامش داریم.
تو رو خدا بگید چکار کنم.

با سلام خدمت استاد موسوی

خدمت شما پرسشی ارسال کرده بودم که منتظر پاسخ آن هستم.

با توجه به اینکه در همین صفحه مسائل فقهی را ارجاع به دفتر مرجع تقلید داده اید شاید فکر کنید پرسش من سیاسی است و آن را پاسخ ندهید

پس ساده تر می پرسم و قصد من یافتن حقیقت است نه چیز دیگر.

از دیدگاه فلسفه، حکمت و عرفان حضور و دخالت در امور اجتماعی که در آن زندگی می کنیم تا چه حد باید باشد؟

مختصر نوشتم و واقعا نیازمند پاسخ شما هستم.

با تشکر