پرسش و پاسخ | صفحه 9

در پاسخ به شما باید گفت: حجاب‌ها گاهی در پوشش الزام آورند، که باید هر انسان چه زن یا مرد، در عصمت جسمش کوشا باشد و گاهی حجابها باید برداشته شوند نه باقی بمانند. آن حجابی که باید برداشته شود، قشرهایی است که حقیقت را نابود می‌کند. اگر منظور شما از حجاب حجابی است که موجب حفظ عصمت انسان می‌شود باید دانست حفظ حجاب و داشتن دیواره و حریم لازمة عصمت هر فرد است. حضرت استاد در این رابطه می‌فرمایند: اگر بخواهد وفا، حقیقت و معنویت در جامعه حاکم باشد مهم‌ترین نکته این است که عصمت در جامعه محفوظ بماند. اما عصمت به چه معناست؟ خود لغت عصمت از ماده عصم به معنی دیواره است. هدف از عصمت چه عصمت چشم و زبان و گوش باشد و چه عصمت در رفتار و حالات و سکنات انسان. استاد می‌فرمایند: این مطلب را نه‌تنها دین بیان می‌کند بلکه دنیای دانش هم به اینجا رسیده که تا پایه‌های دیوار عصمت محکم نباشد سقف اخلاق و ایمان و وفا پابرجا نمی‌ماند. (منبع: سخنرانی شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان سال 1376، شرح و بررسی سوره مبارکه هود) حضرت استاد در عظمت ضرورت وجود حریم برای هر انسان مطلب را از نگرش دیگری مورد بررسی قرار دادند و می‌فرمایند: بدانید تمام دیوارها حریم برای حرم‌اند و حرم هم همان عصمت یک شیء یا انسان است. یعنی عصمت مختص انسان نیست بلکه هر شیئی عصمت دارد. اگر به باغ‌هایی که دیواره دارد دقت کنید میوه‌های آن درختان از ضربات سنگ و چوب در امان‌اند، لذا میوة آن‌ها سالم‌تر و شهد آن‌ها لطیف‌تر است یعنی این عصمت موجب می‌شود که آن درخت در برابر عارضه‌ها و حوادث در امان بماند اما اگر همان درخت در دیواره قرار نگرفت امکاناً از حوادث محیط در امان نمی‌ماند. پس هر حرمی را حریم لازم است. اما انسان سمبل همة حرم‌هاست- حضرت استاد می‌فرمایند: ای انسان، باید دیواره داشته باشی تا هر ریسمان و زنجیری نتواند به قلة درونت راه پیدا کند. و در مراتب بالاتر حریم زن باید چنان محفوظ بماند که از هر کوه صلبی هم محکم‌تر باشد. پس حفظ عصمت و حجاب هم تأثیر عالی در وجود فرد و هم بازخورد مثبت و الهی در اجتماع می‌گذارد. اما اگر هدفتان از حجاب حجاب‌ها و قشرهایی است که در مسیر عرفان الهی برای انسان حاصل می‌شود همان‌گونه که در مقاله «حجاب درون» در سایت نیز منعکس شده استاد در رساله لوح و قلم خود تحقیق مفصلی پیرامون لغت حجاب دارند می‌فرمایند: هر عاملی که بین انسان و خداوند فاصله ایجاد می‌کند باعث لغزش‌های او در مسیر حق می‌شود و موجب می‌شود وقتی در دائره حقی قرار بگیرد، با حجاب و دیواره به سوی حق روان شود. آن حجاب‌ها می‌تواند دیوارة ثروت،‌ دیوارة مقام، دیوارة فرزند، دیوارة خودی و منیت و... باشد. هر عیب او یک حجاب می‌شود. دقیق مانند کرم ابریشمی است که آنقدر کثائف به دورش تنیده می‌شود که راه نفوذ هوا بر او بسته می شود و آن کرم از حرکت باز می‌ماند. استاد می‌فرمایند: او یار را می‌بیند اما در پس این حجاب‌ها. این حجاب‌ها برای افراد امکاناً متفاوت است. از غرور شخص عالم گرفته تا انگشتر یک انسان مقدس‌مآب و عبادت نمازگزار. استاد در رساله مقامات و منازل تحقیقی در ذیل عبارت «ثم ان الانسان و یستقر نشوة علیه و رکز فی نفسه» حضرت صدرا در جلد 9 اسفار دارند و می‌فرمایند: همانا انسان هر عقده و گره و حجابی که پیدا کرد از دوران بطن مادر، شیردهی و طفولیتش در او ایجاد شده است و از او جدا نمی‌شود. علاوه بر مادر عوامل دیگری هم بر تربیت این طفل موثرند که در این زمینه حدیثی هم آمده است که: «سبع لامه سبع لابه سبع لاجتماعه» هفت سال اول طفل با مادر است؛‌ هفت سال دوم با پدر است و هفت سال سوم با اجتماع است. اینکه کودک در اجتماعی زندگی می‌کند که آن اجتماع رنگی از علم و عرفان نداشته باشد،‌ معلمی که در مدرسه است و می‌خواهد علم و دین به بیاموزد خود غرق در عصیان است،‌ همة این‌ها حجابهایی است که به‌تدریج در این طفل شکل می‌گیرد. پس عوامل درون انسان، نقش والدین به‌خصوص مادر و همچنین محیط اجتماع در گرفت حجاب و قشرهای درون نقش بسزایی دارد. امیدواریم پاسخ مورد نظر خود را دریافت کرده باشید.

در بخش مقالات «مقالة دوم سقراط» نظراتی از سقراط را بیان کردیم. او بر این باور بود که خویش را مشغول زوائد زندگی و روزگار نکند. می‌گفت: به اینجا رسیده‌ام هر چقدر از ناقص‌ها ببرم به کامل‌ها نزدیکتر می‌شوم. او می‌گفت: شما از چیزی لذت می‌برید که من نمی‌برم. شما از زیادی ثروت لذت دارید و من از نداشتن آن. او هرگاه درباره موضوعی اندیشه می‌کرد تمام دنیا و مافیها از یادش می‌رفت و مانند شخصی که در جاذبه قرار می‌گرفت بی‌حرکت می‌ماند. اما چرا سقراط چنین حالتی داشت؟ منبع: رساله مقامات و منازل انسان بارقه8 بهتر است این مطلب را بیشتر توضیح دهیم: می‌خواهیم لذت حسی را در کنار لذت عقلی قرار دهیم. لذت حسی همان لذائذ دنیوی است اما مصداق لذت عقلی علم پیچیده‌ای را شکافتن و نادانی علمی را برطرف کردن است. لذت حسی و صوری مدت محدودی دارد اما مفاهیم عقلی لذت و شهدشان ابدی هستند حتی پس از مرگ انسان در عالم متافیزیک همراه او خواهد بود. لذا لذت عقلی و ادراکی قابل قیاس با لذت حسی نیست. این لذت عقلی مختص سقراط نیست. مثلاً در میان بزرگان می‌توان به میرداماد(اعلی‌الله مقامه) مثال زد که ایشان هرگاه که به کشف علمی راه می‌یافتند به چنان لذتی می‌رسیدند که بر بالای پشت‌بام منزل رفته و می‌فرمودند: «این العمالقة و این ابناء العمالقة؟» کجایند پادشاهان و فرزندان پادشاهان؟! پس سقراط به لذت در جان جسم قائل بود نه اینکه آن را در ارگانیزم جسم خلاصه کند. این بود که وقتی پادشاه یونان او را در خرابه می‌بیند می‌گوید: «چرا نزد ما نمی‌آیی؟» سقراط گفت: «مشغولم به آنکه مرا زندگی بخشد و حیاتم را نگهبان.» پادشاه که دنیایش دنیای مادی است و ارزش‌هایش چیز دیگر گفت: «این‌ها در نزد من فراهم است!» روز بعد پادشاه جامه‌های فاخر و جواهرنشان را به نزد سقراط روانه کرد. پس از مدتی وقتی پادشاه مجدداً به خرابه آمد سقراط گفت: «تو به من وعده دادی چیزی به من بدهی که زندگی بخشد ولی خلاف آن به عمل آوردی! بدان مرا حاجتی به سنگریزه‌های زمین و لعاب دهان کرم‌ها نیست (اشاره به پارچه‌های ابریشم) ولی وقتی به اسرار درون‌ها آگاهم همة ابریشم‌ها و جواهرها را در درون دارم؛ هرگاه کسب علم کنم و فلسفه جهانی‌هایی به رویم گشوده می‌شود، همان لحظه بهار دل و جسم من است.

با سلام متن ارسالی شما قرائت گردید. موفق باشید.

با سلام متن ارسالی شما قرائت گردید. موفق باشید.

با سلام متن ارسالی شما خمت معظم له قرائت گردید. موفق باشید.

با سلام متن ارسالی شما خدمت معظم له قرائت گردید. موفق باشید.