پرسش و پاسخ | صفحه 159

جواب از اول: آری سوال جالب است، و خیلی ها در این باره بی تفاوت اند. بلی اینکه خانمی در این دوران حداکثر 10، حد توسط 7، حداقل 3 روز یا 3 شب و روز دوره ای را طی می نمایند، اینها حق ندارند به مسئله نماز، اقدام ورزند. ولی در ماه رمضان که روزه را افطار کرده اند، زمان دگر قضای آن را توان انجام دارند. این مسئله مبانی مختلف دارد، بعضی از مبانی اش آن است که تعبدی است، این دستور معصوم است، دستور رسول ا... و دستور شریعت است که اینرا فرموده اند که آری در نماز قضا نیست ولی در روزه قضا هست. و بسیاری از بزرگان علمی و فقهای دین تشیع نظر مبارکشان همین است که این دستور شریعت است و بس و باید به این دستور عمل نمود. ولی خوب برای اینکه بسیاری مثل حضرتعالی، امکان اشکال بر این مطلب دارند و آن این است زن در این دوران اضطراب دارد، یعنی هنگامیکه جریان دم حاصل است او در حالت دگرگونی درونی است و در حالت اضطراب و وسوسه. و آنکه در درونش پر از اضطراب است، او نمی تواند با خدای متعال در ارتباط باشد، او مانند یک بیمار جسم و روان است، چنانیکه خدای نخواسته انسانی در مغما قرار بگیرد، یعنی در بیهوشی، او حق نماز خواندن ندارد و حق قضای آن را هم ندارد. چون فلسفه نماز هیچگاه از انسان سالم، ساقط نمی گردد. یعنی شما و دیگری که می خواهد نماز بخواند، او اگر سالم است، ایستاده، نشد به دیوار تکیه دهد، نشد بنشیند، نشد با ایماء و اشاره، کی؟ مادامیکه روان او آرام باشد و اگر درون آرام نبود، یا حالت مغما در او باشد، حق اینکار را ندارد. پس نوع خانم ها که نباید قضای نماز را به جای آورند، تکلیف از آنها در این چند روز ساقط است، مانند مغما. البته ناگفته نماند، توهین بر زنان نشود، این حالت(جریان دم یا خون) سلامتی او را تنظیم می کند و حالت روحانی او را تثبیت می نماید، از هر جهت این است. به همین جهت، دستورهای دیگری در این دوران داده شده. اما اینکه روزه را باید بعدا بجا بیاورد، او نه، اسقاط تکلیف نمی کند، چون روزه در مدت دوازده ماه وقت اش موثق و وسیع است، با این مطالب به احتمالی، اندکی به شما جواب داده شده باشد. جواب سوال دوم: این مطلبی که شما گفتید، از دید علمی قابل قبول نیست، زیرا صفاتی چون ژنتیک و کروموزوم و موروثی همه و همه به مادر تعلق دارد و جای شرح آن نیست. از این رو تمام سادات را فاطمی نامند نه علوی، یعنی سیدها به فاطمه نسبت داده می شوند. اینکه فرزند را هم اکنون به پدر نسبت می دهند، این امر قراردادی است، نه علمی

ما چون در این باره و این فن و این هنر، آگاهی نداریم، بحثمان در این مقوله ناقص است. و اما اگر هدف از این soplekes آن حالت ورزشهای شرقی باشد که در یک جا انسان را متوقف می سازند، و با روان آنها کار دارد، که این ربطی به جسم ندارد و اگر هدف خواب تصنعی یا هیپنوتیزم باشد، این هم ارتباطی به جسم ندارد و اگر هدف ورزش یوکا باشد، آنهم یک مسئله خاصی را می طلبد. از هر جهت ما برای اینکه شما را بی جواب نگذاریم، اینها را بیان نمودیم.

از اینکه خالق را «خالق ما» دانستید، بلیغ نیست. بهتر آن است که بفرمایید خالق آنچه بوده و هستند و خواهند بود. تمام. جواب از سوال اول) این موضوع بحثی است که همه نمی پذیرند، بلکه عرفایی که به سیر الی ا... از رهای من الخلق رسیده اند می باشد. یعنی عرفایی که خویش را از اندازه ها بریده اند، به لااندازه ها رسیده اند نظر قدیس شان این است. از آن جمله استاد علامه محی الدین، و از آن جمله استاد نحریر خواجه نظام الملک، از آن جمله محمدعلی کبودر آهنگی، از آن جمله شیخ اشراق در آواز پر جبرئیلش، از آن جمله فیلسوف ری محمدبن زکریای رازی که مقول قولی از ناشناخته ای دارد، و تعدادی دگر. اینها برآنند که، پیش از آنکه انسان به جهان ناسوت آید، عین محوش، و منظور از محو، اشراق لاحدش بر این عوالمی که شما گفتید، گذر کرده است. و مقداری یا تعدادی از روایات معصومین هم مبین این موضوع است و هم مرحوم محمد باقر مجلسی در بحارالانوارش راجع به سیر انسان قبل از پیدایشش و هم در مراه العقولش و هم محمدبن یعقوب کلینی و هم صاحب برهان الحقیقه همه اینها منابعی هستند که نشان می دهند هر انسان چون حضرت انسان است، این سیر را پیماید، یا پیموده به این جهان آمده است. اما برای شرح بیشتر آن، نیاز به حضور درسی لازم.

ذکر دعا در هر حال لازم است، اوقات خاصی هم برای دعا تعین شده که به کتب ادعیه مراجع گردد. اما ارتباط با آن حضرت، از اینجا حاصل می شود، که در باطن و در ظاهر با شیوه ای خاص از آن حضرت یاری می طلبند. اما ارتباط با آن حضرت، از اینجا حاصل می شود، کسانی در باطن و در ظاهر با شیوه ای خاص از آن حضرت یاری می طلبند. اما آنچه برای شما توصیه می کنیم، این است که از مبانی علمی بیشتر بهره بگیرید.

خانم فاطمه بابایی با سپاس فراوان از عنایتتان و از اینکه مولانا حجت ابن الحسن (ارواح العالمین له فدا) توفیقی بر شما عنایت فرموده که با دیدی ظریف و فکری انیق پیرامون بحث اراده که در سایت مطالعه فرمودید و آنگونه قلبتان و فوائدتان به تاثیر گرفتار، خود نشانه بارزی است که انشاءا... در مسیر حق به سرعت راه می پیمایید. اما از اینکه فرمودید ربطی بین این موضوع و دگران باشد، در صورتی که از این مشاهده احتمال تاثیر روحانی و معنوی گردد منعی به نظر نمی رسد. اما در صورتیکه به هر علت بی اثر و بلافایده باشد انتقطاعش از اتصالش بهتر خواهد بود.

اینکه می گویید، پاسخ دادن بهتر از جواب ندان است، چنین اصلی نداریم. اینکه سوال بی پاسخ بماند، ما نه پیغمبریم، نه معصومیم. بلکه چیزی را می توانیم جواب بدهیم که معنی و مفهومش را بفهمیم. این را حضرتعالی بدانید هر سوالی جواب دارد و گاهی هم ندارد. و شیوه ما این است که هرگاه پرسشی بشود، و جواب بدهیم باید جواب آن سوال را از سوال دهنده دریافت کنیم. و حضرتعالی آن جواب را که به شما از مطلب ما رسیده، جواب ندادید. هرگاه جوابتان داده شد، اقدام به وصول آن جواب نمایید. و اما جوابی که من به کسی دادم، ارتباط به یأس و غیریأس ایشان ندارد، هر چه سوال فرمودند، من در همان حول و حاش جواب دادم و بهتر آن است خود ایشان مطلب را بفرمایند. اینکه گفتید: «هر سوالی که ذهن را اذیت می کنند...» اولا ذهن جای چیزی نیست، خاطره جای آن مطلب است. و این ضرور نیست هر چه در خاطره انسان می گذرد، در سایت منعکس کنند و ما به چیزی جواب می دهیم که برای خودش مفید باشد یا برای دگران مفید باشد. اینکه گفتید: «نمی دانم چه سوالاتی دوست دارید؟» بیشترین، سوالی را دوست دارم که در زمینه فلسفه، حکمت و عرفان بشود. اینکه گفتید: بدیهی، نه، من چنین چیزی را نمی توانم بپذیرم، خیلی بدیهیات اند که پر از معنی است، ولی باید ما بفهمیم که هدف سوال کننده چیست؟ تمنا داریم، از شما که این صفحه سایت را غیر از علم به چیز دیگر پر ننمایید.