پرسش و پاسخ | صفحه 156

با سپاس از سوالتان. بلی بحث رجعت، بحث پر قیل و قالی است در مبانی مذهب. یعنی پس از اینکه مولانا حجت بن الحسن (ارواح العالمین له فداء) پرده از چهره خویش بردارند، بعضی برآنند که 4 سال، بعضی هم مقداری بیشتر گفته اند که زندگی خواهند نمود، و حضرتش را به شهادت خواهند رساند، یا به لقاء ا... واصل خواهند شد. پس از آن رجعت به ترتیب یعنی اول رسول ا...، سپس حضرت علی و فاطمه و امام حسن و امام حسین تا مولانا حضرت عسکری. و به ارواح طیبه هم که مشتاق دیدار هر امام معصوم باشند، ابلاغ خواهد شد تا بار دگر رجعت نمایند، این دیدگاه از دیدگاه مذهب است، ولی خوب بسیاری هم این دیدگاه را نپذیرند، ولی خود ما قائل به رجعت معصومین هستیم، کم و کیفش را نمی دانیم. پاسخ سوال دوم: این گفته شما «اگر بپذیریم خدا عادل است...» این موضوع شایسته نیست، بلکه یکی از صفات حضرت باری عدل اوست. اما نقص اعضای تن انسان در بدو تولد، ربطی به حضرت اله ندارد. ارتباطش به نحوه عشق بابا به مادر، یا بلعکس، نحوه برخورد اسپرم و اوول از پدر به مادر، نحوه دوران بارداری مادر، و نحوه آرامش یا خشم مادر در دوران بارداری، و ده ها عامل دیگر که از سوی غذا و طعام پدر و مادر، یا نحوه آرامش و خشم والدین، یا کیفیت برخورد هنگام آمیزش خواهد بود. پس در صورتیکه طفلی ناقص، یا از دید فکر عقب مانده، یا عکسش در اوج زیرکی هست، همه اینها وابسته 1) به صفای والدین یا خشم والدین و ناامنی فکری آنها است 2) وابسته به آغاز بارداری مادر 3) وابسته به آرامش یا خشم مادر و دیگر رویدادها. پس ارتباط به حضرت باری ندارد، حضرت باری فرمان قدرت را صادر برای موجودها نموده اند، نه کیفیت اندازه ها. اندازه ها از همانهایی است که نام برده شد.

در جواب شما، باید گفت «نفس» بد نیست. آنچه عنوان نفس بر او گفته می شود مقدس است. میلها به زشتی ها نامقدسند. برای این دو نفس معرفی شده، 1) اماره 2) لوامه. که نفس اماره همان میل به زشتی است، که انسان را به زشتی ها فرمان می دهد، و روبروی آن نفس لوامه قرار می گیرد و او را منعش می کند که به این زشتی، اقدام ننما. پس آن زشتی که شما به نفس نسبت دادید، ابدا به آن صورت معنی ندارد، ولی اشراق نفس قدسی، بر سایر نفوس، مانند اشراق قمر، بر کواکب نورانی است، که نفس قدسی در هر حال بر نفس اماره، بر نفس لوامه، بر نفس مطمئنه، بر نفس راضیه، بر نفس مرضیه، به دیگر عبارت بر شانزده نفس که در درون انسان حاکمند، دارد. یعنی اشراق نفس قدسی بر تمام آنها حاکم است. نه به این معنی است که آنها بی اشراق اند، نه. سایر نفوس هم اشراق شان قوی است، ولی نفس قدسی، چون واسطه بین اقدیسیت حضرت اله، هست اشراقش روشن تر و نورانی تر است.

با تشکر از شما ، نحوه پرسشتان، اولا بدانید که من سراسر گفته های شما را نمی پذیرم، زیرا ما ایمان به امور غیب باید داشته باشیم، نه رویت امور غیبیه. ما تابع بیان قرآن کریمیم که در آغاز سوره دوم، یعنی بقره می فرماید: الذین یومنون بالغیب. بله ما به امور غیبیه که نیروهای غیبیه در عالم حاکمند که از آن جمله مولانا حجه ابن حسن (ارواح العالمین له فداء) هستیم. اینکه شما نحوه را، و رویت را، و حالت را از چیزی مشاهده کردید، کذب محض است و هیچ برای خودتان اساسی قرار ندهید. بلی، بیان لاحول و لاقوه الابالله العلی العظیم، بسیار پرفیض و پرمعنا است و در این بیان آرامش حاکم است. و همچنین «حسبناا.. و نعم الوکیل، نعم المولی و نعم نصیر» هم همین آرامش در این جلمات حاکم است. طبق دستور دین مقدس اسلام، که هرآنگاه انسان به اضطراب درون گرفتار شد، این جمله ها را با تکرار بیان نماید و مفید خواهد بود. امیدواریم شما هم با تکرار این جملات اگر کابوسی که در احساس از او سخن گویید، باشد نابود شود. باز هم تاکید ما آن است که تن و درون و برون را بر این وسوسه ها و اضطرابها تسلیم ننمایید. و عدم واقعیت اینها را به یقین بدانید، نه در ظن و گمان.

با تشکر اینکه بیان شد برای رسیدن به یوم النشور، که قیامت باشد شتاب نکنید. این بیان من نیست، این بیان قرآن است و هدف این بوده که ما معنی ظاهر آیه را بیابیم. جدای از معنی آیه دیگر تحقیق است، نه اصل. تحقیق ما آن است که، در خیلی از کارها نباید شتاب نمود. از آن جمله در داوری ها، از آن جمله در نسبتی که به انسان داده می شود، از آن جمله یابیدن دوست، از آن جمله سخن اعم از هر نوع سخن که حیثت انسانی به آن بستگی داشته باشد. اینها و امثال اینها را نباید به سرعت جلو رفت. همانگونه که بیان شد، مذموم است. اما اگر نماز اقامه شد، سرعتش ضرور و لازم. اگر انسانی بدرود بگوید، برای تدفین آن سرعت ضرور و لازم. و اگر مجمع دانشی که از دست می رود، فراهم شد، شتابش ضرور و لازم. و همچنین در مقام عالی شهادت، هرآنگاه که دریافت دین و حقیقت ها نیاز به یاری دادن یافته اند، سرعتش در حد عالی است. و باید هر چه زودتر بشتابد. پس جان مطلب آن است که، در جایی نباید به شتاب نزدیک شد، و جایی باید با شتاب و در عمل شتاب اقدام ورزید، هدف این است. حالا تعبیر چگونه شده، ما ندانیم.

با سپاس از شما. تمام خیزش فلاسفه الهیون، از آن جمله حضرت صدرا و سایر از فلاسفه و محققین امامیه، یعنی دانشمندان تشیع، و عموم شخصیتهای علمی که در مبنای قرآن و در مبنای روایات معصومین، و در مبنای فلسفه متأله، کوشیدند و کار کرده اند و می نمایند، انگیزه برآن است که معاد جسمانی را بسازند و درستش کنند، والا اگر این شیوه حاکم نباشد، معاد روحانی به اندک بیانی روشن است. حتی خود ما که رسائل گوناگون پیرامون معاد با کمک یاران درسی، مهیا نموده ایم، همت آن است که معاد جسمانی از هر جهت بی عیب و نقص تجسم بیابد و همین است. یعنی معاد جسمانی هم از نظر طبیعت و هم از نظر ماده و هم از نظر انرژی، و هم از نظر ترکیب قابل قبول است و ما با دلائلی محکم ثابت نمودیم. اگر مشتاق باشید می توانید به گردانددگان این سایت مراجعه کنید تا در صورت لزوم به شما ارائه دهند. و اما چگونه محشور و در سنی، با چه کیفیتی و ماهیتی محشور خواهد گشت؟ در لحظه ای که ذهاق روح از او شده. یعنی اگر 30 ساله بوده، با همان هیئت عمرش، و اگر 90 ساله بوده، با همان هیئت جسمش، و اگر کمتر یا بیشتر، با ماهیت و کیفیت جسمانی مبعوث یا معادش انجام خواهد شد. به نحوی که در آن حال او را ببیند، مقر باشد این همان است و بس.

با سپاس از شما، در صورتی که سوالهایتان مربوط به اینجانب باشد، به جواب  آنان نائل خواهید شد.