پرسش و پاسخ | صفحه 9

سلام خدمت استاد گرامی فیلسوف و محقق والا که از لطف عالی شما سرمستیم آنجا که آموختیمان سربنه آنجا که باده خوره ای هرچند هنوز درآغازین راهیم اما گویی سالها زحمتهای حضرت عالی را "دغدغه های شما گرامی را در لابلای کتابهای مورد تحقیقتان با هر کلامی که با صدای آرامش بخشتان که انسان را از این جهان فانی به عالیترین اوجها می کشاند و ما را سرمست از این باده عشق که در کام تشنه و کویر خشک می ریزید ذره ذره طراوت هستی را احساس می کنیم و می فهمیم تا چه حد برای این مطالب ناب زحمت و رنج برده اید تا براهتی بدست ما رسیده عالیجناب استاد بسیار عزیز و گرامی بار دیگر بیان می کنم برای همیشه ممنون شما و صحابه های محترم و فاضله شما هستیم و تا آنجا که دیگر برای بیان عین کلام حضرتعای حافظه این حقیر یاری نمی کند تا نکاتی که حقیقتا باید با بلریان نوشت و قاب نمود با اجازه حضرتعالی بصورت پیغام کوتاه به فرزندان و همسر و خواهرهایم می فرستم و آنها بلافاصله پس از دریافت تماس گرفته و ممنون حضرتعالی می شوند و آرزوی سلامتی و طول عمر شما دانشمند و محقق گرامی را دارند استاد سپاس از شما و بدانید قدر گوهرهای نابی را که به ما دادید را می دانیم. بدینوسیله شهادت بانو فاطمه سلام الله مادر گرامیتان را تسلیت می گوییم. از طرف بانوان ایوانکی

یا مقلب القلوب والابصار یامحول الحول و الاحوال یا مدبر الیل و انهار حول حالنا الی احسن الحال. استاد عزیز در هنگامه تحول و سریان حیات در طبیعت ما نیز همنوا با ذرات عالم دست به راز و ناز برمی داریم که الهی در دورانی که همه خود را با لفظ علم سرگرم می کنند حظ علم واقعی رابه ما بچشان! حبیبا در ایامی که همه از حق سخن می گویند عمل به حق را نصیب ما بگردان! خدایا در زمانه ای که ارزش ها در افزودن انباشته های اشیا است نور حقیقت اشیا را بر ما بنما. امید است در این وادی فلسفه و حکمت و عرفان که استادی حکیم، بی دریغ، گوهر ناب علم خود را در اختیار شیفتگان و مشتاقان این وادی می نهد هرروز جلوه ای نو و بارقه ای نو از دریای بیکران علم و فیض استاد بر دلهای تشنه حق و حقیقت آشکار تاشاید روزی این دل سرمست جلوه یار شده و به سری از اسرار این علم راه یابد.

با نهایت سپاس و تشکر از دانشمند معظم، حضرت استاد موسوی آنقدر موضوع با عظمت است که توان سخن را از انسان می‌گیرد. اما همین که ما را به این معظم‌های عالم آگاهی می‌دهید هر چند تا مرحلة شناخت فرسنگ‌ها فرسنگ فاصله داریم اما همین که گوشمان این حقایق را می‌شنود اندازه همه عالم برایمان بها دارد و با تمام وجود از تمامی زحمات و عنایت‌های استاد فرزانه، حکیم و عارف وارسته حضرت استاد موسوی نهایت سپاس را داریم.

«بسمه‌تعالی» دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند بی‌خود از شعشعة پرتو ذاتم کردند بـاده از جام تجلی صفاتم دادند چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی آن شب قدر که این تازه براتم دادند به نام او که دل را به زیور عشق بیاراست و قلب را تپش آموخت تا دم مسیحایی استاد سراج منیرمان گردد. در میان امواج خروشان بیگانگان دنبال یک موج آشنا بودیم تا خود را به او بسپاریم تا سیمرغ جان را با دُردی جانش بر کوه قاف نشاند و راه طریقت را نشانمان دهد، چرخ روزگار گوهر شب افروز وجود استاد را به ما نمایاند و این امانت عشق را ارزانی‌مان نمود. هر روز پگاهان با ورود به حریم حرم حکیم و عارف وارسته حضرت استاد موسوی میثاقمان را زنده می‌داریم و حضرت استاد جانمان را از مائدة حکمی، فلسفی و عرفانی سیراب می‌سازند و به ما می‌آموزند نه تنها چشمانمان را باید بشوییم بلکه اول دل‌هایمان را باید با آب قُراح غسل دهیم و درونمان را جلا دهیم تا چون سیمرغ به پرواز دل آییم و نظاره‌گر قلة کوه قاف باشیم. و اکنون در پس همه غوغاهای درون و زندگی‌مان عنایتی به ما نمودید و به بهانه‌ای نه به بها، به این مأمن مقدس راهمان دادید و ما که شاگرد ابجد خوان این مکتبیم، مقریم که در خموشی بودیم و جرأت سخن نداشتیم اما اشراق جان استاد و وادی علم به حرفمان آورد، ما جزء ناشناخته‌های عالم بودیم و در این عالم خودمان را، رسالتمان را و بودنمان را گم کرده بودیم و تنها روز و شب از خود می‌پرسیدیم که چرا هستیم؟! به تمام معنا هیچ بودیم، اما کلام نافذ و حکیمانة‌ استاد هم خودمان را به ما شناساند و هم فؤادمان را منور به عظمت‌های عالم که چیزی جز حقیقت نبوت، ولایت و عصمت نیست نمود. اقرار می‌کنم در سیر زندگیم جز بیگانگی با درون و برون چیزی حاصلم نبود و آنقدر درونم ناآرام بود که حتی خودم هم از خودم فرار می‌کردم و از این جهان قفسی برای خود ساخته بودم و درش را به رویم بسته بودم اما شما چون حبیبی دلسوز دستمان را گرفتید و به وادی بودن هدایتمان کردید و جرأت سخن گفتن را به ما دادید و یادمان دادید چگونه حرف بزنیم و از چه حرف بزنیم. ما در امواج دریای اضطراب درونمان با نهایت درماندگی دست و پا می‌زدیم شما با بیان عارفانه و حکیمانه‌تان در سوره‌ مبارکه نحل یادمان دادید، تا سوارِ بر کشتی توکل، رضا، قناعت، ذکر و توحید نشویم این درون ناآراممان را نمی‌توانیم آرام بخشیم. استاد شما بودید که ما را به دایره جلوه راهمان دادید. و در تمام لحظات و آناتی که در حریم درستان هستیم جلوه توحیداللهی را نشانمان می‌دهید و معرفت به سیر آفاق و انفس را به دلمان می‌ریزید. در اول و آخر هر درس در درونمان نهال معرفت و عرفان نسبت به حقیقت محمدیه، علویه و فاطمیه قرار می‌دهید و در قلبمان بی‌آنکه بفهمیم جوانه تمیز حق از باطل را کاشتید و تز تفکرمان را به سوی ممتازهای عالم هدایت کردید تا گوهرها را از مس‌ها و چوب‌ها را از پوده‌ها تمیز دهیم. اکنون با همه توانمان فریاد می‌زنیم که در این عالم آشنایی آشنا داریم که به ما کمال و رنگ وجود داد، و لباس چرمین دروغین را از تنمان بیرون آورد و لباس امید را به ما پوشاند. آنقدر فریاد می‌زنیم تا همه عالم و عالمیان بدانند که تنها حضور در حریم استاد حکیم و عارف وارسته است که حظ نفس کشیدن و شهد حیات را به انسان می‌چشاند. استاد، ما حتی ارزش و بهای سپاس را در عالم نمی‌دانستیم اما شما در بین تک تک الفاظتان یادمان دادید که سپاس از منعم در عالم اصل است، در لابلای سطر سطر رساله‌هایتان به ما آموختید که «سر بنه آنجا که باده خورده‌ای!» اکنون تنها می‌توانیم بگوییم اگر همه سلول‌ها و گلبول‌های ما سپاس گردند باز هم یک میلیون واحد حق سپاس شما را نتوانستیم ادا کنیم و چیزی نمی‌توانیم بگوییم جز اینکه ما در ظلمتکده فکر و عقیده‌مان غرق بودیم، در دریای عدم دست و پا می‌زدیم، و اگر حریم حرم شما و عنایات شما نبود که اینگونه حقیقت علم و دُردی عرفان را با جانمان عجین نمایید و ما را به سوی حقیقت راهمان دهید، هیچ بودیم. و اکنون تنها با زبان ثنا و شکر از محقق و فیلسوف متأله استاد موسوی، استاد دل و جان که محول‌الحول و الأحوال قلوبمان بودید و هستید و فیض رحمت را اینگونه بی‌دریغ نثارمان می‌کنید نهایت سپاس و تشکر را داریم.

بسمه تعالی با عرض سلام خدمت استاد گرامی از لطفی که به ما بانوان ایوانکی نموده اید بسیار سپاسگذاریم و همیشه و درهمه حال در زندگیمان سپاسگذار شما استاد بزرگ هستیم.همجنین از سرکار خانم کمالی و صالحی و همراهانشان بسیار ممنون هستیم و قدر زحماتشان را می دانیم آرزوی طول عمر و سلامتی و سعادت برای حضرتعالی و صحابه های محترمتان.

سلام خدمت آقای سید علی موسوی، من سالها قبل یکبار به سایت شما مراجعه کردم و هنوز سوالم در بخش تابستان 1387 هست در این دنیا زود اسم و رسم آدمها رو پاک می کنن ولی شما .... و اما اکنون دوباره خدمتتان رسیدم مقاله "حضرت آیت الله سید عبد الهادی استهباناتی شیرازی" را خواندم خیلی زیبا بود و در جای از آن حقیقت لایه های ظاهری زندگی یعنی همان روزمره غذایی خوردن و لقمه ای که والدین به ما می دهند را آشکار می‌سازد .... وای به حال دانشجویان در غربت که .... واقعاً اوضاع خوابگاههای دانشگاه که .... بهتر است با حقایق پست دنیا که صد در صد خود مطلع هستید سرتان را به درد نیاورم فقط درخواستی داشتم ... در دانشگاه جز خودگمشدگی که هیچ نصیب دانشجوی بدبخت مخصوصاً اگر به قدر اپیسلونی شل باشه نمی شود ولی یک چیز بالاخره تو این چهار سال به ما یاد دادن گفتم جسارت کنم و درخواست کنم که ... در نشریه های آب دوغ خیاری دانشگاهها می گفتند اگه مقاله ارائه می دهید با ذکر منبع باشه و الا فلان و بیسار ... آقای استاد سید علی موسوی می دانم که برای شما اسم و رسم مهم نیست همان عکسی که صفحه اول بخش فارسی گذاشتید و جمله آن برای منی که هیچ از روحانیت نمی دانم رنگ رخساره خبر می دهد از سر ضمیر است ولی .... خواهش می کنم منبع مطالب زیبایتان را درج نمایید، سپاس فراوان دارم از شما و همچنین با عبارت زیر عکستان یافتم که تنها الهی بودن است که زینت است امیدوارم درست فهمیده باشم...