پرسش و پاسخ | صفحه 11

در ضمن فایل صوتی شما که تبلیغش را صفحه اول سایت گذاشتید گوش دادم البته جایی آمدم که اینترنت پر سرعت دارد و اگر نه گوش دادن فایلهای ام.پی.تری مشکل سازه ولی خواستم بگم طنین صوت جذابی دارید. و با یک عشقی از ملاصدرا با شاگردانتان بی هیچ غروری و .... صحبت کرده اید.

در شعاع قرب استاد در احوالات بزرگان است که هر گاه احساس حقارت در علمشان داشتند به قرب استاد می‌رفتند تا از این حقارت به عظمت و شکوه درون دعوت شوند و ما هم بعد از طی سفری ملکوتی از عالم نور، از عالم زیبایی‌ها که به این عالم ناسوت آمدیم و برایمان هم‌چون نقطه‌ای کور بود که چیزی جز احساس حقارت در آن موج نمی‌زد، نا‌امید و خسته از همه چیز و همه کس در گوشه‌ای خزیده بودم و همه درها را بسته می‌دیدم و تنها خدا خدا می‌کردم تا شاید به سویش پرواز کنم و این شده بود همه امیدم در زندگی.اما روزی به جای پرواز به سوی خودش، دری از درهای بهشت را در همین عالم ناسوتش به بهانه زیارت علی بن موسی الرضا(ع) به رویم باز کرد، دری که نقش و نگارش را، استاد معظم حضرت استاد موسوی می‌زنند و با زحمات بی‌دریغشان حقایق عالم مایری و مالایری را به دل و جان شاگردان می‌نگارند و تمام همشان تهذیب شاگردان است، تا شاید روزی باشد که با تبر علم، فلسفه، حکمت و عرفان آن بت‌‌های هزار و یک رنگ درونمان را بشکنیم و تنها صنم درونمان به سوی یک حق باشد، تا شاید روزی برسد که درونمان حتی به قدر انگشتوانه‌ای به نور حقیقی عالم، به آن منهاج اصلی عالم که چیزی جز نبوت، ولایت و عصمت نیست روشن گردد. تا قبل از ورود به مکتب درسی حضرت استاد و لوله‌ای بس بزرگ را در خونم، در رگ و پی‌ام، در همه وجودم حس می‌کردم، انگار که در اغمایی بس طولانی رفته بودم، اما با عنایت حضرت حق وقتی به حریم درس آمدم و به حریم و قرب استاد شدم، آن‌جا بود که حظ آمدن به ناسوت را چشیدم، آن‌جا بود که نوای وعده سفر به سوی عظمت و شکوه درون و هجرت از تعین‌ها و نواقص، فؤادم را پر کرد، آن‌جا بود که پگاهان و سحرگاهان رخِ زیبایش را برایم نمایانگر ساخت، آن‌جا بود که از بیان مولانا و مقتدانا علی‌بن‌أبیطالب علیه صلاه و السلام برایمان گفتید که ای انسان! تو فکر کردی همین جرم صغیری، نه، عالم اکبر در وجود تو نهفته است! و این سرآغاز جولان عشقی بود که حضرت رب الأرباب در وجود هر آدمی به ودیعت نهاده است. که خود دلیل بر همان بیان ولتر است که: برای هر کس باید دو تولد باشد: یک تولد از مادر است که همان تولد ماهیتی است و یک تولد هم برای کمال است که به راستی این جز در سایه سار نَفَس و نگاه استادی حکیم و عارفی وارسته میسر نمی‌باشد. به واقع تنها در چنین مأمنی است که به ما می‌آموزند جان آیه «بینهما برزخ لایبغیان» را. و فرمودید که سینه عالم بدون گوهر نبوت، ولایت و عصمت، که برزخ بین این دوست، استقامت ندارد. یعنی برای این‌که عالم سرافراز بماند و در برابر حادثه‌های زمانه و تاریخ متزلزل نشود، در برابر آتش‌های گداخته ذوب نشود، باید حقی باشد تا جلوی این لرزه‌ها را بگیرد، تا جلوی این ذوبیت‌ها را بگیرد و شما این سرّ عالم را به ما دادید، که تنها حَبلی که می‌توان به آن چنگ زد، حبل ولایت است، تنها سراجی که می‌تواند انسان را به سوی صورت غایت‌الغایاتش هدایت کند و نورش هم موجب جوشش درون و هم اشراق برون شود، ولایت و نبوت است و تنها نیروی لایتناهایی که، جوششی زلال درون هر انسان می‌آورد، جوششی که همیشه باشد و هیچ‌گاه ساکت نشود، شهد عصمت اللهی فاطمه الزهراست که حقاً در سیر درسی معظم‌له اگر از فلسفه، اگر از حکمت، اگر از بارقه‌های عرفانی و نکات علمی سخنی هست، تمام بهانه‌ای است برای یافتن و یابیدن حقیقه الحقایق و نیز جلوه این معظم‌های عالم. و این‌جاست که با یابیدن این عظمت‌های عالم به حقیقتِ انبساط رجا می‌رسیم. به راستی که یافتن توحیداللهی و این حقایق عالم از هر مأمنی ممکن نیست و تنها در چنین لجنه و مکتبی که در آن نام شخصیت‌هایی چون: ملاصدرا، حاج‌ملاهادی سبزواری، سید بحر‌العلوم، شیخ انصاری، شیخ مفید (أعلی‌الله‌مقامهما) که در علم و عملشان امضای ولایت و تأیید حضرت حجت بر آن‌هاست، می‌توان به جان این اسرار راه یافت. وقتی به اطرافم نگاه می‌کنم، با خود می‌اندیشم که انسان گاهی در جایی نیست پنجره‌ای را باز می‌کند تا صدا را هر چند از دور دست بشنود اما گاهی این جسمش هست، گوشش الفاظ را می‌شنود اما انگار چون ضربه پتکی بر سندان بی‌اثر است اما اکنون ما در حریم درسی محقق و فیلسوف متأله حضرت استاد موسوی آمدیم، زانو زدیم و اقرار می‌کنیم که دیگر وقتش رسیده که پنجره دلمان را باز کنیم تا نسیم جان‌بخش نفس استاد روحمان را زنده کند و از رخوت و سستی در آورد و اکنون در چنین روزی که روز ورودمان به شعاع قرب و حضور در برابر استاد دل است، به مکتب عشق و اراده است، به مکتب بودن و خواستن است، به مکتب امید و حیات است، به مکتب زیبایی‌ها و زیبادیدن‌هاست افتخار می‌کنیم.و به تمام این لحظات و آنات که با وجود همه نالایقی‌هایمان به این بزمگه راهمان دادند و فؤادمان را با آب قراح غسل دادند و به حریمشان محرممان ساختند، افتخار می‌کنیم و تنها می‌توانیم بگوییم این زیباترین و با عظمت‌ترین و با شکوه‌ترین عطیه و هدیه‌ایی است که در طی زندگی‌مان به ما داده شده و از حضرت استاد موسوی، از صاحب علممان، از او که در هر شرایطی رهایمان نمی‌کند، از او که همیشه او را و عنایتش را با خود می‌بینیم و می‌دانیم، نهایت سپاس و تشکر را داریم و به امید این‌که روزی باشد تا بتوانیم حتی به اندازه ذره‌ای قدردان تمام زحمات و الطافتان باشیم. با نهایت سپاس از حکیم و عارف وارسته حضرت استاد موسوی

سلام با دعای خیر در روز عید فطر به اتفاق خانواده به روستای برنورد رفتیم که تابلوی نصب شده جلو ی خانه استاد ما را شگفت زده کرد که از دل این روستای کوهستانی و کوچک چنین مرد بزرگ و دانشمندی بر خواسته است و موجب مباهات ما بردسکنیها شده و خداوند منان را شاکر هستیم و برای سلامتی حضرت استاد در حرم امام رضا ع دعاگو خواهم بود سلامتی و سعادت علامه دعای هر روز ماست. خدا نگهدار

بسم الله الرحمن الرحیم از حضرت استاد و دانشجویان گرانقدر ایشان که زمینه ی بهره وری را فراهم می آورند کمال تقدیر و تشکر را داریم.

بسم الله الرحمن الرحیم بسیار افتخار می کنم که یکی از بازدید کنندگان این وب سایت مبارک می باشم. بر خود واجب می دانم از حضرت استاد کمال تشکر را داشته باشم و از صمیم قلب بهترین ها را برای ایشان و شما بزرگوارانی که زحمت تنظیم وب سایت را به دوش می کشید داشته باشم. درود و سلام فراوان ما را به محضر استاد برسانید. و من الله التوفیق

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت استاد موسوی اینجانب س. علیدوست از مقالات شما اطلاعات زیادی کسب نموده و با تمام وجودم از شما تشکر می کنم.