پرسش و پاسخ | صفحه 169

با تشکر از حضرتعالی و بیانتان. در این سوال شما 4 محور نمایان است. محور اول آن فرمودید: اینکه شما در کتابها خواندید، خداوند بندگانش را پیش از اندازه عذاب نمی دهد. همه این نوشته ها غلط است. حضرت حق، حق است، فیض است، مهر است، رحمت است، غفران است، رزاق است، وهاب است. اینها محال است که عذاب که خود حکایت از نفرت دارد بروز بدهند. چون حضرت باری مطلق فیض است، عذابی از او صادر نمی شود. انسان است که خود وسیله عذاب خود می شود. کی؟ آنگاه که به جهل خود اقدام کرد هر جاهل در عذاب است. آنگاه که به آزار دگران اقدام کرد در عذاب است. کی؟ آنگاه که به سوی کمال آرامش راه نیافت، آنگاه در عذاب است. پس عذابها از خدا نیست از خود انسان است و بس. دو چیز را همین انسان جاهل اگر حل کند، به عذاب نخواهد رسید. 1) زبانش را بربندد 2) توقع اش را از دگران بکاهد تا در آرامش باشد. اینکه خدا مرا از یاد برده بی معنی است. باید بدانید همگان در دیدگاه حضرت اله مساوی اند حتی آنهایی که یک نوبت هم در همه عمرشان نام خدا را نبرده اند اما قصور و کوتاهی و دوری از حضرت حق موجب می شود که خویش را در دائره فراموشی یا دوری از حق به حساب آورد. باز هم خود انسان مسئول است نه حضرت حق. جمله ای که گفتید درست است خدا بنده اش را عذاب می دهد؟ خیر؛ خیر؛ ابدا جواب این را در سطر اول دادیم. اما موضوع دعا: انسان کاره ای نیست هر کس باید خویش برای خویش دعا کند. آه صاحب درد را باشد اثر در هر حال امید توفیق برای شما داریم.

با سپاس از نظر و دیدگاهتان، شخصیت ایشان یعنی استاد آشتیانی یک فیلسوف معتقد و متدین و به مبانی توحید، نبوت، ولایت پایبند و اصول فلسفه شخص ایشان از همان نظرات تاله بود. یعنی همّ ایشان بر آن بود که توحید و نبوت و ولایت و عصمت را از دید تحقیق طالبانش بیایند و اکثر شاگردانی که به محضر ایشان مشرف می شدند، توصیه های مکررشان این بود که همه مبانی حقیقی را از گذر یا جدول قرآن کریم و تفاسیر قرآن و مبانی روایات و احادیث و منابع فقهی تشیع با توجه یه امور فلسفه و حکمت و عرفان عجین نموده و از این گذر به توحید و نبوت و ولایت نزدیک شوید و این گفته های ما در اکثر یادداشتهایی که از ایشان بجای مانده حکایت دارد و ما آنچه از نظرات یا نوشته های ایشان دریافت نمودیم همین است و همین. ایشان همشان بر این بود که باید درون نسل بشر بخصوص دانشمندان را از فلسفه تأله پر نمود این انموذجی است از روش علمی و فلسفی معظم له که درود حق به روان مقدسش ریزش خواهد نمود. و شما موفق باشید. (در ضمن ایمیل ارسالی شما درست نمی باشد. لطفا با آدرس ایمیلتان؛ ایمیلی به آدرس info@ostad-mosavi.com ارسال نمایید)

بحث موسیقا یکی از مباحثی است که باید تحقیق و کاووش فراوان شود به همین مبنا و دلیل آنچه در جهان هستی هستند، در درون آنها نیروی موسیقا حاکمند که حکایت از راز و رمز خالقی دارند؛ هرآنگاه هر صوتی و هر ریتمی که از جسم و ذاتی خیزد خود ذکر است و خود ابراز هستی خویش را به صاحب هستی ارائه می دهد.

از اینکه متوجه هستید که نوارها اعم از کاست یا ویدئو و گفته ها از منابعی بسیار والا و برجسته استفاده شده و دریابیدید که حظ آن تا چه حد است، از این درک قدیس شما سپاس داریم. علاوه بر اینکه توانستید ممیز این نکته ها باشید خود نشانه ای هم از همت و اراده شماست و هم از ادراکات عالیه. از اینکه 2 تن از دوستان فاضل شما ابراز رضایت و تاثیر گذاری از حضور در این جلسه نموده اند خود نشانه بارزی است که معنویت و کمالات هم در عینیت شما و هم در حضور آنان حاکم. (تاریخ ارسال بهمن 1384)

با سپاس از اینکه این موضوع را پرسش نمودید گاهی اینگونه است که انسان نفس دعا را هدف دارند، نفس دعا یعنی رازی است که بین خلق و خالق است و این مقدس. یعنی فلسفه دعا برای آرامش یک انسان با وجدانیات و حقائق است. این نامش دعاست و مقدس. هم در متن قرآن کریم سفارش شده و هم در متن روایات و هم از دید عقل و هم از سیره اولیاء ا... که یکی از گذرهایی که امامان معصوم یا اولیاءا... ورود به سوی حق داشتند موضوع دعا و راز و ناز بوده است. پس سراسر نیت و اراده و بیان دعا مقدس. و آن جمله ای هم که اشاره شد ماشاء ا... این هم بیانش و ذکرش از هر جهت زیباست و رابطه بین خلق و خالق یا اظهار شکوه و عظمت زیبایان است. اما بر علیه کسانی از این دعا به هر عنوان چه کتبا یا قولا بهره وری گردد ما مدرکی در این باره نیافتیم.

با تشکر از بیان شما که به نکته دقیقی اشاره نمودید این موضوع را ایرانشهری در یکی از نظراتش و جمعی دگر گفته اند که چرا حضرت باری بشر را کامل نیافرید؟ و شروع او را از اسپرم و اوول و دوران طفولیت و دوران تازه جوانی و جوانی و نیز کمال او را به همین نسبت قرار داده؛ بهتر آن نبود که آغاز آفرینش بشر را در حد کمال قرار دهد؟ این پیکره اشکال ایرانشهری است. ولی جوابی که ما برای ایشان و شما داریم بر حضرت حق این است: اگر حضرت باری همه را در حد کمال می آفرید نخستین اشکال جبر مطلق بود و ما جبر را تا حدی قبول داریم ولی کشش ها و تفکرات هر انسان با اختیار اوست.