«بسمه‌تعالی»

سیر علمی ارسطو (مرحله دوم)

«سیر علمی ارسطاطالیس- مرحله دوم»
آنچه نگاشته می شود حاصل تحقیقات دانشمند معظم، فیلسوف متأله حضرت استاد دکتر سید علی موسوی: جلد(8) اسفار صدرایی صفحه 304
ادامه سیر زندگی ارسطو:
فقد قال معلم الحکمه العتیقه ارسطاطالیس فی کتاب اثولوجیا
معلم حکمت عتیقه(کهن) ارسطاطالیس در کتابی که معروف به اثولوجیا است (که در زبان یونانی به معنی "معرفت ربوبیت است، یا به معنی "علم مفارقات" است) می گوید:
انی ربما خلوت بنفسی: چون خلوت کردم با خودم
فأکون داخلاٌ فی ذاتی خارجاٌ من سائر الاشیاء:
با اغیار بیگانه شدم، با اشیاء نامحرم شدم، در ذات خودم فرو رفتم
فأری فی ذاتی من الحسن و البهاء: در ذات خودم زیبایی و بهاء را یافتم، یافتم چیزی در درون دارم که مرا به عظمت وا می دارد.
متعجباٌ بهتاٌ : در یک بهت مطلق فرو رفتم، دانستم که جزئی از اجزاء عالم شریف الهی ام،
چیزی در ذهنم ترسیم کردم.
از جاذبه های هوا  و نور و گردش درآمدم به جاذبه ای دگر شدم، دریافتم که از عالم عقل هم بالاتر شدم...
وقتی به آن جهان رسیدم ولعی در من ایجاد شد، دریافتم که دارم تجاوز می کنم و بالاتر می روم
هر چه بالاتر می روم زیباتر می شوم، چه بخواهم یا نخواهم.
سپس ارسطو خطاب می کند:
این را که من گفتم برای تو انسان است که شایسته نیست نفس قدسی ات را نشناسی!
این را بدانید! من که به اینجا ر سیدم از علمم نبود از نفس قدسی ام بود.
فلاینبغی لاحد ان یفتر عن الطلب و الحرص و الاهتمام
شایسته نیست انسانی که چنین گوهری در درونش دارد، سست شود ، بایدحرص و همت در رسیدن به طلب داشته باشد.
یعنی تا که استادی بخواهد این اوج نفس را به او دهد، از جا در رود و برای خودش اشکال درست کند.
و ان تعب و نصب فان امامه راحه لا تعب بعدها ابدا!
بدان ! هر چند رنج بکشد، هر چند شکنجه ببیند بداند که بعد از این رنج برای او یک آرامش است.
 ارسطو گوید:
اگر به من بگویند همه عمرت را خادم باش، تا یک ساعت این درس نفس را به تو بدهندیک عمر خادم می شوم، تا یک ساعت اشراق نفسم را و اشرفیت نفسم را پیدا کنم.
جملات حکیمانه ای از ارسطو:
ارسطو گوید:
 سرعت در سخن موجب لغزیدن است.
 مجالست با نادانان عذاب روح است.
 شناسایی نفس موجب عزت است و عدم آن موجب ذلت.
- روزی به یکی از شاگردانش اینگونه گفت:
- با کسانی که قدر نفس خود را نمی شناسند معاشرت مکن، مجالست کن با کسانی که مقدار و ارزش خود را دانند.  

منبع:برگرفته از تحقیقات دانشمند معظم، فیلسوف متأله حضرت استاد موسوی  - جلد 8 اسفار صدرایی ، صفحه 304