۱۴ ارديبهشت ۱۴۰۳
سرگرمی و بیهوده گذراندن زمان
«وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَیْرٌ لِلَّذینَ یَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ.»
(آیه 32 سوره انعام)
یکی دیگر از معانی لهو که در ذیل آیه به آن اشاره می شود بیهوده گذراندن زمان است.
بسیاری از بزرگان و اولیاءالله که عمر خود را وقف دریافت حقیقت توحیدی نموده اند نه تنها در شب بلکه در روز هم اگر می یابیدند کار مثبتی را انجام نخواهند داد، از خوردن غذا امساک می کردند تا فردای قیامت در برابر آن نعمت که از مجرای حلقوم بر معده فرو ریخته اما کالری های آن غذا را به فکر عالی و عمل مقدس صرف نمی شده احیاناً به مسئولیت ابطال نعمت ها گرفتار نشوند.
حال ببینیم اثر خیالات بیهوده که زمان بسیاری از ما و شما را در زندگی پر می کند چیست؟ هرگاه دیدید کسی خیال باف است چه زن یا مرد، چه دختر باشد یا پسر هر که هست بررسی شود چه نوع خیالی او را به خود مشغول کرده زیرا هر خیالی ناپسند نیست آن خیالی که نتیجه اش به گوشه گیری ختم شود و انسان را از اجتماع و خانواده دور کند مذموم است.
باید دید جایگاه تخیل در قانون علمی کجاست؟ گویند ریتم های الفا در مغز انسان هشت الی دوازده دور در ثانیه است و ایجاد تفکر و تخیل در درون انسان می کنند.
و اما آغاز تخیل در دختران از سنین ده الی سیزده سالگی و در پسران از چهارده الی هجده سالگی است که حالت افسانه ای برای خودشان در درون دارند و والدین در این زمان است که باید با ایجاد سرگرمی های مناسب آن ها را از تخیلات باطل دور کنند.
پس تخیلات نازیبا در جسم انسان اثرگذار است و موجب اثرات منفی می شود. در برابر سرگرم شدن به تفکر زیبا نه تنها موجب اوج معنوی در انسان می شود بلکه در جسم انسان و طول عمر او هم اثرگذار است.