«بسمه تعالی»

جهان رو به سوی خمودی و کهولت یا تکامل؟

 بدان گونه که در مراحل قبلی دریافت نمودید، بحث ما در عظمت معاد است و هم اکنون به دیگر دیدگاهی بنگرید که نمونه‌ای از آن برایتان به تقریر آید:
بزرگان و محققان از ابعاد مختلف به بررسی اصل معاد و عالم متافیزیک پرداخته‌اند. عموم آنان از دیدگاه مبانی قرآن عظیم و روایات معصومین و بیان حقائق الهیه در این وادی به سخن یا به تحقیق آمده‌اند.
اما آیا تا بحال از نظر علمی به معاد اندیشیده‌ای؟ آیا تابه حال نتیجه نظرات فیزیکدانان و شیمی‌دانان را از نظر ماده و انرژی و یا غیر قابل تجزیه بودن اتم بررسی نموده ای؟

 محقق و فیلسوف متأله حضرت استاد موسوی در ذیل سلسله تدریس و تحقیقاتشان در امر معاد علاوه بر جدیت و کوشش علمی که معاد را از دید عقلی و محققان جهان به تحقیق برده‌اند تا نظرات را برای این امر به بررسی دقیق تری شده اند.

ادینگتون فیزیکدان معروف جهان گویا اخیراً فوت کرده، در فیزیک نظریات قابل توجهی دارد و گویند انسانی مذهبی هم بوده. بنابراین نظراتش از هر جهت در این مورد مهمند.
او روی اصول ترمودینامیک نظری داشته که مورد پذیرش عموم از دانشمندان واقع شده. او گوید هر حرکتی نیاز به محرکی دارد. بیان این مطلب طبق اصول ترمودینامیکی حرارت یا همان انرژی موجب حرکت در عالم شناخته است. ادینگتون اصل کهولت را در عالم حاکم داند. او معتقد است جهان رو به کاهش انرژی می‌رود و تدریجاً به یکسان بودن و پیری می رسد. پس او غایت جهان را سکون و فرسودگی داند ولی پاسخ این است که:

آری، هر چند ذرات در عالم عوض می‌شوند، و به ظاهر رو به فرسودگی دارند، هر چند ظاهراً آنان به منگنه تعویض یا تبدیل درآمدند، و طبق اصل ترمودینامیک ادینگتون جهان جهان پیری و کهولت و سکون معرفی شده، ولی حضرت استاد می‌فرمایند:
ما این را قبول نداریم زیرا طبق قانون آنتی تز هر موجودی در حالی که چیزی را نابود می­ سازد، ایجاد هم می‌کند و آن ایجاد به مراتب از معدومش عزیزتر و پربهاترند. با این بیان ما نمی‌توانیم نظر ادینگتون را در فرسودگی یا قانون ترمودینامیک بپذیریم.

 نتیجتاً
آن گاه که جهان به تکامل می‌رسد، جوان‌تر می‌شود نه به خمودی گراید.
چون  جهان جهان طبیعت نیست، جهان زیر فرمان الله اسـت،
ما به برهان قدرت سخن ایشان را رد می‌کنیم و می‌گوییم قیامت خیزشی دوباره است.
یعنی جهان به قدرت اله بار دگر جوان می‌شود.
هر چند به ظاهر عارضه های ماده‌ها به سوی فرسودگی می‌گرایند اما نثار این ذرات برای بهترهاست. بدان گونه که انتظار حبیب بسیاری از نیروها را با خود می‌برد، اما نیروهای زنده تر و جوان تری به بار می‌آورد‌  و خواهد آورد.

  منبع: از سلسله مباحث تحقیقی فیلسوف متاله استاد سید علی موسوی