عرض سلام خدمت شما حضرت استاد. امروز روز پایانی ماه صفر و شهادت حضرت ثامن الحجج(ع) و امشب شب اول ربیع الاول 1440هجری قمری می باشد یعنی محرم و صفر پایان یافت. دو ماهی که از دور و نزدیک بر سر خوان بی دریغ ولایتی نشستیم که به بهانه اسفار اربعه حضرت ملاصدرا و تفسیر ملا محسن فیض کاشانی (اعلی ا...مقامهما) گشوده شد. فرمودید که انسان خیرگرا خیرش هم به خودش و هم آنان که در قرب مکان هستند و یا حتی به کسانی که در اطراف او نیستند ولی از دور از عملکردِ خیرش خشنود و را ضی اند، می رسد و البته که اگر شرگرا باشند نیز از این قانون تعادل مثتثنی نیستند، لذاست آنان که بر گرد این حریم نورانی و سراسر در جلوه ، اشراق، نور و خیر، در حضور، پروانه وار چرخیدند و یا دل هایشان از دور تپید ، چونان قمر که در قرب مکان نبود ولی قابلیتش او را در مسیر جذب و انجذابِ معطی قرار داد از شمس حقایق توحیدی ، نبوی، ولوی و عصمت فاطمی که از قاب دنیای مجاز با زیور بیان حکیمانه اولاد و ذریه حضرت فاطمه(س) مزین گشتی، منور شدند ، باشد تا معطیَ گردند و سینه چاکانِ آمادهء دریافت را از الماس بیانات حضرت شما، اولاد حضرت فاطمه زهرا(س)، اشباع نمایند و حق و حقوق چشم به چشم شدن با صاحب حق را ادا نماییم، چر اکه فرمودید دیدن یار حساب و کتاب دارد و آیا این حساب و کتا ب غیر از انسان سازی تحت لوای خاندان مطهر عصمت و طهارت است؟ حضرت استاد دو ماه، در راه دوست از برترین هایی که داشته و دارید ایثار فرمودید و این ایثارگری را به 10 ماه دگر سال پیوند زدید و باز محرم و صفر بعدی و پیمانی برای ایثاری دگر (درس آخرین روز صفر پیرامون ایثار بود). تشکر و سپاسِ ظاهری واجب است اما بطنی دارد که قاعدتا مورد نظر یک استاد نحریر است و آن عمل و نشر این دروس الهیست که امید است با قدرشناس بودن و عنایت همیشگی حضرت شما ، روزی امان گردد. بابت مهمان نوازی اتان ممنونم که چنین پذیرایی در عمرم ندیدم که میزبان در اوج دردی که در جسم دارد، باز هم درب منزل را باز نموده و میهمانان را پذیرا شده و آنان را غرق فیض و رحمت علمی و روحانی نماید. بابت همه چیز از حضرت شما و خانواده محترم سپاسی فوق سپاس داریم