وب سایت استاد موسوی

باسلام و سپاس بینهایت از محضر استاد علامه دکتر سید علی موسوی از اینکه به این حقیر ناچیز اجازت فرمودید در این ایام که مقارن با میلاد حضرت علی (ع) است در محضرتان باشم. استاد عزیز به جرئت می گویم مکانی را که شما به عنوان مامن فلسفه و حکمت وعرفان بنا نهاده اید عظمتش کمتر از حضور در اماکن مقدسه نیست و غلو نکرده ام اگر بگویم کبودان نجف ثانی وکربلای عشاق علم وحکمت الهی است؛ چراکه در محضر شما هم علم فرا گرفتم و هم حقیقت عبادت را یافتم. از همه مهمتر معنای ارتباط حقیقی بین استاد و شاگرد را با تمام وجود درک کردم بطوریکه پاسخ بسیاری از «چراها»یی که عمری مرا به خود مشغول کرده بود در حریم شما یافتم. اگر سوالی در ذهنم ایجاد می شد یا از موضوعی ناراحت بودم و ذهن مرا به خود مشغول کرده بود آنگاه که رساله ای از دروس شما را باز می کردم پاسخ تک تک سوالاتم را و حتی دستور عملی برای آرامش درونم را در آن می یافتم . در آن لحظات بود که آرام می شدم. بر من اثبات شد یک استاد حکیم هر لحظه و هر ثانیه با شاگردش ربط دل دارد و از حال و مقال او آگاه است. آن جا بود که فهمیدم چرا حضرت علی (ع) می فرمودند ای مردم بیایید تا من هستم از من سوال کنید تا پاسخ تک تک سوالاتتان را به کف دستانتان بگذارم اما... یافتم که غربت یک حکیم آن است مردم به اصطلاح اهل علم بجای اینکه از اقیانوس علم و عرفان حکیم بهره ببرند باز هم سرگرم خودی و امیال خودند و به حال خود تاسف خوردم که چرا اینقدر ظرف گرفت من کوچک است که نمی تواند حداکثر بهره را از این دریای فیض و عنایت دریافت کند. یافتم یک حکیم به ظاهر درخشم است اما در باطن نهایت مهر دارد. چون می خواهد شاگردان را به صفات نازیبایشان توجه دهد. بخدا قسم لحظه لحظه حضور در آن مامن، عزیز است چراکه معنای واقعی زیارت ، ارتباط با خدا ، ربط با امام زمان ، معنای زندگی واقعی ، مقیم کوی یار بودن و... را به حد توان در این مدت کوتاه درک کردم نه حس کردم زیرا حس ها مقطعی اند و ادراک ها ماندنی. آن قدر زمان در آن حریم بابرکت بود که گویا هفته هاست در آنجا اقامت داریم و چه حیف که سهم من بیش از این نبود که اگر این قشرهای وابسته به من نبودند و رسالتی برعهده نداشتم مقیم کوی یار می شدم و خوش به سعادت آنانی که مقیم کوی یارند. این را به عزیزانی که در آینده به این مامن فلسفه،‌حکمت و عرفان مشرف می شوند بگویم کم بخورید و کم بخوابید و از سخن گفتن در امور بیهوده بپرهیزید و بیشتر در خلوت خود باشید و تا حد توان از فیوضات آن مکان بهره مند شوید تا با دلی خالی از اغیار و الم دنیا برگردید . مطمئن باشید پاسخ چراها و غوغاهای درونتان را از میان جملات و عبارات رساله ها خواهید یافت و یک زندگی هرچند کوتاه ولی حقیقی را تجربه خواهید کرد. و در آخر از محضر استاد علامه سید علی موسوی طلب عفو و بخشش را دارم که نتوانستم حق آن مامن علم و حکمت را آن چنان که حقش هست ادا نمایم . ان شاالله بخاطر قصورمان ما را از عنایت خودشان محروم نفرمایند. باتمام وجود می گویم در حریم شما زندگی و زنده بودن در جریان است و مابقی بازی های روزگار است. با نهایت وجود از شما سپاسگزارم.